Vermogensbeheerders herbalanceerden vorige week de portefeuilles, zoals dat vaak gebeurt aan het einde van de maand. Dit leidde tot veel arbitraire volatiliteit op de valutamarkten. De Canadese dollar stond bovenaan de weekranglijst van de G10-valuta. Latijns-Amerikaanse valuta stonden zowel bovenaan als onderaan die lijst.

De Amerikaanse dollar bleef afgelopen week in prijs dalen, waardoor de valuta licht daalde ten opzichte van alle G10-valuta, met uitzondering van de Australische dollar. Toch waren de verschuivingen subtiel en vonden ze grotendeels op opkomende markten plaats.

De rendementen van Amerikaanse staatsobligaties daalden vorige week – wat vrij merkwaardig was. In combinatie met de zeer sterke economische cijfers zorgde dit ervoor dat risicoactiva als aandelen, commodities en bedrijfsobligaties het goed deden.

De verkoop van Amerikaanse staatsobligaties is wat afgezwakt en de rendementen van Amerikaans schatkistpapier lijken op dit moment binnen een vaste bandbreedte te blijven. Het rendement van obligaties met een looptijd van tien jaar schommelt bijvoorbeeld tussen de 1,60% en 1,75%.

Door de feestdagen was de handelsweek wat korter. Risicoactiva bleven rallyen, met Amerikaanse aandelen aan kop. Ze lijken de duidelijke opwaartse trend bij de rendementen van global bonds (obligaties die wereldwijd worden aangeboden) te negeren.

De daling van de eurokoers – waar we in maart al op rekenden – was vorige week weer duidelijk zichtbaar. In de meeste grote Europese landen stijgen de aantallen COVID-19-gevallen en worden de lockdowns verlengd of opnieuw ingevoerd. Hierdoor worden beleggers steeds pessimistischer over de korte-termijn-vooruitzichten voor Europa.

De Federal Reserve herhaalde vorige week dat men voor een openlijk inflatoir beleid kiest: voorzitter Powell bevestigde dat de rentes op nul blijven, zelfs bij een 'overshoot' van de inflatie. De sell-off van staatsobligaties ging door en de inflatieverwachtingen van de markt stegen naar de hoogste waarde in acht jaar.

Beleggers beginnen steeds meer aandacht te krijgen voor de toenemende volatiliteit op de rentemarkten, terwijl de valutamarkten vooral bepaald worden door de risicobereidheid en de commodityprijzen. Het is opvallend dat de historische correlatie tussen hogere rendementen op Amerikaanse staatsobligaties en een sterkere dollar vooralsnog niet te zien is.