In het postcoronatijdperk lijkt de negatieve samenhang tussen de inflatie in de VS en de koers van de dollar een van de belangrijke correlaties te worden. De Amerikaanse CPI (consumentenprijsindex) was opnieuw duidelijk: de headline inflatie lag voor de vijfde maand op rij duidelijk boven de 5%.

Vorige week bleek duidelijk dat wij gelijk hadden: de inflatiedruk zal langer blijven bestaan dan de centrale banken van de G10-landen verwachten. De olieprijzen – en de rest van het energiecomplex – stegen vorige week sterk, en door de stijgende inflatieverwachtingen gingen ook de rendementen op staatsobligaties over de hele wereld omhoog.

De markten ontwikkelden zich vorige week verder in de richting die wij al hadden gezien en voorspeld. De inflatiedruk steeg over de hele wereld snel en centrale bankiers zouden, met name in ontwikkelingslanden, nu al met hun verkrappingsbeleid 'achter de curve' kunnen lopen (d.w.z. de renteverhogingen houden de inflatie niet bij).

We zeggen het al een tijdje: de valutamarkten zullen de komende tijd vooral – of zelfs volledig – bepaald worden door het tempo waarin de diverse centrale banken hun beleid verkrappen, en vervolgens vooral door de inflatiecijfers.

Deze week wachtten de markten voornamelijk op de maandelijkse vergadering van de Federal Reserve van september en ging het belangrijkste nieuws over de onophoudelijke stijging van de energieprijzen. Ook al waren de inflatiegegevens in de VS voor augustus iets milder en die in de Eurozone (opnieuw) verrassend hoog.

Na het Amerikaanse banenrapport van augustus bevestigde ook het Job Openings and Labor Turnover Survey (JOLTS) dat stagflatie een punt van zorg is: het aantal openstaande vacatures bereikte een nieuwe recordhoogte in juli. De rendementen bleven overal ter wereld gestaag stijgen, terwijl de koersen van risicoactiva wankelden.

De Federal Reserve zal zeker niet gelukkig zijn met het Amerikaanse banenrapport van augustus. De werkgelegenheid groeide minder dan verwacht en tegelijkertijd waren er sterke loonstijgingen. Dit duidt erop dat de inflatiedruk niet zo tijdelijk is als de Fed hoopt. De Amerikaanse dollar ging meteen in de uitverkoop, terwijl de Amerikaanse rendementen juist stegen – het omgekeerde van de gebruikelijke correlatie.

De belangrijkste gebeurtenis van vorige week was, zoals verwacht, de bijeenkomst van centrale bankiers in Jackson Hole. De algemene toon van Powell’s toespraak was 'dovish'. Dit duidt erop dat de Fed-voorzitter zich niet van zijn stuk laat brengen door de recente inflatiepiek. Hij maakt geen haast om de monetaire accommodatie te beëindigen en al helemaal niet om de rentes te verhogen.